برقراری ارتباط چشمی با نوزاد

در طول هفته هشتم زندگی نوزادان، برقراری ارتباط نزدیک با پدر و مادر به ویژگی اساسی تبدیل می‌شود. در این مرحله از تکامل، نوزادان در حال کشف دنیای اطراف خود هستند و ارتباطاتی که با آنها برقرار می‌کنیم، تأثیرات قابل توجهی روی رشد شخصیت آنها دارد. از جمله روش‌های مؤثر برای برقراری پیوند عاطفی با نوزادان در این دوران، ارتباط چشمی می‌باشد.

تحقیقات انجام شده توسط مؤسسات معتبر نشان می‌دهد که ارتباط چشمی در هفته هشتم زندگی نوزادان دارای تأثیرات مثبت غیرقابل انکاری است. در این بازه زمانی، نوزادان به خوبی قادر به دیدن اشیا و صورت‌ها هستند، و برقراری ارتباط چشمی با والدین، امکان تجربه احساس امنیت و ارتباطات عاطفی را به آنها می‌دهد.

زمانی که پدر و مادر نوزاد به ارتباط چشمی با او می‌پردازند، پیام‌های احساسی و ارتباطات غیرکلامی به نوزاد منتقل می‌شود. این پیام‌ها به شکلی کمک می‌کنند که ارتباط عاطفی و اعتماد به نفس در نوزاد شکل بگیرد. با توجه به اینکه نوزادان در این مرحله از تکامل هنوز نمی‌توانند با کلمات ارتباط برقرار کنند، ارتباطات غیرکلامی، به ویژه ارتباط چشمی، به عنوان ابزاری مؤثر مطرح می‌شود.

بر اساس مطالعات انجام شده، ارتباطات نزدیک با والدین در دوران اولیه زندگی، توانایی‌های اجتماعی، انتقال احساسات و توانایی‌های شناختی نوزادان را تقویت می‌کند.

تحقیقات نشان می‌دهد که ارتباطات نزدیک در هفته هشتم زندگی، بهبود حالت روحی و کیفیت خواب نوزاد را تسهیل می‌کند. به علاوه، تاثیرات مثبت این ارتباط بر رشد عصبی نوزاد نیز بیان شده است. همچنین، این ارتباطات نقش حیاتی در تقویت سیستم ایمنی نوزاد و کاهش خطر ابتلاء به بیماری‌ها دارند.

از این رو، برقراری ارتباط چشمی با پدر یا مادر در هفته هشتم زندگی نوزاد، تنها به تقویت پیوند عاطفی نزدیکتر بین والدین و نوزاد کمک نمی‌کند، بلکه تأثیرات گسترده‌ ای بر رشد شخصیت و فیزیولوژی نوزاد دارد. این ارتباطات منجر به ایجاد احساس امنیت، توانایی‌های اجتماعی بالا، و انتقال احساسات مثبت به نوزاد می‌شود، که در  رشد کودکان نقش بسیار مؤثری دارد.