ارتباط نوزاد با والدین

در هفته یازدهم از زندگی نوزادان، سفری جدید به سوی ارتباط گرم و نزدیک با والدین آغاز می شود. این دوران از زندگی نه تنها برای رشد جسمانی نوزاد مهم است، بلکه پایه و اساس ارتباطی امن با والدین را می‌گذارد. طبق تحقیقات انجام شده توسط منابع معتبر، نوزادان در این دوره از زندگی، تمایل زیادی به برقراری ارتباط نزدیک با والدین خود دارند.

در واقع، این ارتباط اولیه که از هفته ١١ شروع می‌شود، نه تنها ابزاری برای تعامل با دنیای اطراف است، بلکه موثر در شکل گیری هویت شخصی، اجتماعی و اعتماد به‌نفس در کودک  می باشد. از طریق ارتباط بینایی، شنیداری و لمسی با والدین، نوزاد احساس امنیت و رضایت از دنیای اطراف خود را تجربه می‌کند.

به عنوان والدین، بهترین راه برای برقراری این ارتباط گرم و نزدیک، تمرکز بر نیازها و پاسخ دهی مناسب به نوزاد است. درک صحیح از علائق نوزاد، پاسخ به احساسات و نیازهای اساسی چون تغذیه، بهداشت و آرامش، می‌تواند ارتباط معناداری برای نوزاد شما ایجاد کند.

در این دوره از زندگی، نوزاد نه تنها از طریق بینایی و شنوایی خود با دنیای اطراف تعامل دارد، بلکه با استفاده از حس بویایی، لامسه و چشایی، رابطه خود با محیط پیرامون را تقویت می‌کند. از این رو، توصیه می‌شود که به عنوان والدین، از ابزارهای متنوعی مانند صحبت کردن  آرام با نوزاد، لالایی خوانی استفاده کنید تا ارتباط عمیقی با او ایجاد کنید.

بنابراین، در این دوره از زندگی نوزاد، به عنوان والدین می‌توانید با ایجاد ارتباطات نزدیک و پراحساس با او، پایه ای قوی برای رشد اجتماعی، هویتی و احساسی او فراهم کنید. با توجه به تحقیقات انجام شده توسط موسسات معتبر، این ارتباطات نه تنها نیازهای نوزاد شما را برآورده می‌کنند، بلکه در دوره اولیه زندگی، پایه‌گذاری برای ارتباطات آینده و افزایش جامعه‌پذیری او می‌شود.